Często czujesz zmęczenie, zmiany nastroju? Tyjesz, czujesz, że puchniesz, masz twardy, wzdęty brzuch? Nawet w gorące dni śpisz w ciepłej piżamie, marzniesz w nogi, masz zimne ręce? Do tego wszystkiego wypadają Ci włosy. Zdarza się, że masz refluks, po całym dniu skromnego jedzenia i tak czujesz się ciężko? Twoja kobieta to bogini, Twój facet to "mega ciacho", ale nie masz chęci na zbliżenia, bo nie lubisz siebie? Skąd te problemy z libido? Bardzo prawdopodobne, że cierpisz na Hashimoto. Ale niewielu lekarzy w 100% to potwierdzi, bo nie ma na to twardych danych. Pomimo XXI wieku nie odkryto metody, która pozwoliłaby to dokładnie określić.
Pierwsze, co możesz zrobić, to zgłosić się do internisty, by przepisał skierowanie na ogólne badania, wszelkie możliwe jakie są. Poproś też, by nie zapomniał o skierowaniu na badanie TSH. Kiedy te wyjdzie w normie, a Ty nadal czujesz, że coś jest nie tak, umów się do endokrynologa. Tutaj znów prośba o rozszerzone badania, niezbędne przy tarczycy: fT3, fT4, przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TPO, anty-TG i anty-TR. Warto zrobić też USG. U mnie na początku było bardzo wysokie TSH, co wskazywałoby na niedoczynność. Kiedy jednak zrobiłam więcej szczegółowych badań, lekarz widząc stanowczo zbyt wysoki poziom przeciwciał anty-TPO i zdjęcie USG stwierdził, że najprawdopodobniej to Hashimoto. Zakres graniczny anty-TPO to 100-200 U/ml , jeżeli mamy więcej i podwyższone TSH, powyższe objawy nas dotyczą. Wtedy możemy podejrzewać, że ma nas ten typ. Tak jak ok. 12% populacji, głównie kobiety.
To choroba przewlekła, wymaga od chorego ogromnych pokładów cierpliwości. Izabella Wentz w swojej książce "Zapalenie tarczycy, Hashimoto" trafnie to określiła:
- Organizm zostaje uwikłany w błędne koło immunologicznego przeciążenia, niewydolności nadnerczy, dysbiozy przewodu pokarmowego, upośledzonego trawienia, nieprawidłowości w wydzielaniu hormonów. Błędne koło destrukcji będzie kontynuowane w danym kierunku siłą rozpędu, dopóki nie zostanie przerwane przez interwencję z zewnątrz.
Tylko tyle i aż tyle. Małe kroki, dużo cierpliwości i relaks. To na początek. Jeżeli nie robiłeś jeszcze badań, a podejrzewasz, że masz tę dolegliwość, zrób sobie jakąś przyjemność, szukaj relaksu każdego dnia, uspokajaj organizm snem. :) Później zacznij stopniowo zmieniać swoje nawyki, styl życia na ten bliższy naturze, ale mocno zredukowany. Na początku jest to trudne. Nie bój się popełniać błędów i ciągle zaczynać od nowa.
Warto pogłębiać wiedzę na temat choroby, dużo o niej czytać i żyć pogodniej. Nie dawać się stresowi, bo to siła napędzająca naszego wroga. ;) Ja spróbuję pomóc Ci pośrednio żyć z tym, bo sama z tym walczę. Razem będzie raźniej. Tylko pamiętaj, nie jestem lekarzem. Sama korzystam z pomocy wielu specjalistów: alergologa, dietetyka, psychologa, endokrynologa, zaprzyjaźnionego trychologa. Choroba wymaga indywidualnego podejścia, stąd ja mogę być jedynie przykładem, ale nie wzorem. Inspiruj się i słuchaj swojego organizmu. Pokochaj siebie, nie pielęgnuj złych emocji, bo tylko wtedy możesz obdarować Miłością i dobrem innych.
Przesyłam serdeczności,
A.
P.S. Poniżej 2 książki, które bardzo pomogły mi zrozumieć, z czym mam do czynienia. Ta pierwsza dostępna jest tylko w USA. Jeżeli macie tam kogoś, niech Wam koniecznie kupi.To życiowy przewodnik Hashimotek i Hashimotów :). Jak nie, mój blog może Wam jakoś pomoże.
Kto zmaga się z chorobami tarczycy, bardzo często narzeka na wypadanie i łamanie się włosów. Wydaje się Wam, że piękne, lśniące i gęste włosy to niedoścignione marzenie? Może być jednak zupełnie inaczej i to nie tylko przez wizyty u fryzjera.
Słyszeliście o kimś takim jak trycholog? Aż mi wstyd, bo ja poznałam istnienie i znaczenie takiego specjalisty, kilka miesięcy temu. Lepiej późno niż wcale, dosłownie. Sama trafiłam nie tylko na wspaniałego trychologa, ale jeszcze na Anioła. Wspaniałą, ciepłą Kobietę, z którą spotkania są ogromną przyjemnością. Nie tylko moje włosy na tym korzystają, ale i ogólne samopoczucie. Z niecierpliwością czekam na kolejne nasze spotkania. Jako Hashimotka z włosami miałam problem. Mocno wypadały i brakowało im blasku. Owszem, koloryzacja też robi swoje, ale trycholog uświadomiła mi, że to, co robimy na włosach, nie szkodzi im tak, jak zaniedbywanie ich od wewnątrz. Poza suplementacją warto zainwestować np. w mezoterapię igłową (tak, kłucie w głowę, ale spokojnie, ból niewielki, do zniesienia:)). Po dwóch zabiegach efekt jest już zauważalny. Włosy są bardziej "odbite" , jakby dostały drugie życie. A po dłuższym okresie oczekiwania zauważamy wiele krótkich, nowych włosków. Przyjemna jest również głęboka regeneracja, kuracja nawilżająca na dłuższe włosy. Pewne jest, że trycholog zadba o nie inaczej niż fryzjer. Warto nawet raz zrezygnować z wizyty u fryzjera i ten budżet przeznaczyć na trychologa. Chociaż raz w roku, a może nawet i raz w życiu;). Ogromnie doceniam to, że poznałam takiego specjalistę w osobie Ani. 
Podsumowując, życzę Wam, nie tylko Hashimotki, pięknych pukli;). Okazuje się, że włosom można pomóc na wiele sposobów. Polecam Wam kanał na YT "mojej" Ani :). Zanim postanowicie pójść na konsultację, na tym kanale znajdziecie wiele cennych wskazówek codziennej pielęgnacji. O mały włos, a skazałabym swoje włosy na gorsze życie;).
https://www.youtube.com/channel/UCtwlc2wkdWHHT_fbruHdocQ 
Tydzień temu wybrałam się na Dni Alergii w Warszawie, na Stadionie Narodowym. Przede wszystkim chciałam spotkać się tam z dr Danutą Myłek, która jest alergologiem i dermatologiem, ale z Hashimoto radzi sobie lepiej niż niejeden endokrynolog. Zweryfikowałam jej treści z tymi przekazywanymi przez innych i wybrałam podstawowe zasady, które warto wprowadzić od razu, kiedy czujemy, że to może być Hashimoto i pierwsze wyniki też na to wskazują.
Do czego zmierzam tym rozbudzaniem Waszego apetytu i jaki ma to związek ze zdrowymi obsesjami, a tym bardziej z Hashimoto? Zanim zacznę pisać o przyczynach choroby, sposobach radzenia sobie z nią i życia, postanowiłam, że wstępem będzie troszkę nierozsądna, ale niezbędna dla mnie metoda wejścia w proces osłabiania choroby. Uwielbiam jeść, smakować, próbować! Przeważnie jestem na diecie nie ze względu na panującą modę, ale konieczność. Przy Hashimoto lekkostrawna, szczegółowa, mocno określona dieta jest niezbędna, by osłabić tego intruza, z którym musimy, w większości, żyć już do końca. I tu się zaczynają schody. Jak już dłużej trzymamy się określonych zasad, żyje się całkiem przyjemnie. Jednak są takie okoliczności jak wesela, służbowe wyjazdy itp. Wtedy nie wypada nie jeść tego,czym nas czestują, przynajmniej ja tak mam ;). Ale jak już się złamię,to wszystko, co budowałam, wydawało się,że wola też już zrobiła się silniejsza, to nagle całe "pro fit" podejście wali się jak domek z kart. I jem, na potęgę, to czego nie mogę, za czym tęsknię. I z jednej okazji zaczyna robić się więcej. Wyznaczam sobie tzw. "czas Jokera ", w którym pozwalam sobie na więcej dietetycznych grzechów. To takie rozpaczliwie pożegnanie przed przejściem w niewolę wymagającej diety niezbędnej przy Hashimoto :). Zarówno początek rozpaczliwego pożegnania rozpustnego życia i środek niewoli diety to bardzo przyjemne okresy. Tylko ważna cecha je różni. W przypadku pierwszego, im trwa dłużej, tym jest gorzej. Pogrążenie, frustracja i złość na siebie bardzo szybko się pogłębiają. I im dłużej sobie odpuszczam, tym trudniej wrócić na właściwe tory. Ten drugi okres jest przyjemną niewolą, im dłużej trwa. Rośnie satysfakcja, redukuje waga, wyglądam i czuję się lepiej. Co te okresy łączy? Oba są niezbędne :). 
